DAF 2600:
stamvader van de internationale truck
In de jaren zestig werden de omslagen van de DAF-brochures getekend door de Nederlandse tekenaar Charles Burki. Originele tekeningen zijn bij liefhebbers inmiddels veel geld waard. En dat is ook geen wonder.
Bij de introductie in 1962 was de DAF 2600 de sensatie van de Bedrijfswagen Rai in Amsterdam. Geen wonder: het nieuwe topmodel van de Nederlandse truckfabrikant was één van de eerste vrachtwagens die feitelijk rondom de chauffeur was ontworpen: met een voor die tijd prima ergonomie, een uitstekend zicht rondom, geveerde stoelen en een slaapcabine met twee bedden boven elkaar. Eigenlijk is de DAF 2600 de blauwdruk waarop ruim een halve eeuw later elke internationale truck nog steeds gebaseerd is.
Speciaal
“De 2600 heeft tot 1983 dienstgedaan en werd toen in een hoek gezet, met 1,2 miljoen kilometer op de teller”, vertelt Slenders, ook truckchauffeur. “Toen een paar jaar geleden het bedrijf Jan Kuijken ophield te bestaan, mocht ik de truck overnemen. De restauratie heeft me jaren gekost, maar dit zou zomaar eens de mooiste overgebleven 2600 kunnen zijn. En dat het de auto van mijn vader was, maakt het allemaal nog specialer.”
Suikerbieten
Vader Frans (75 jaar, maar nog hartstikke fit) vertelt graag over de tijd dat hij zelf achter het stuur van ‘zijn’ 2600 zat. “Tussen oktober en januari en vervoerde ik suikerbieten, en dan bleef ik binnen Nederland. De overige maanden vervoerde DAF 2600: stamvader van de internationale truck ik staal en betonplaten en reed ik internationaal”, vertelt hij. “Meer dan 30 ton lading was toen helemaal niet ongewoon. En dat met 230 pk!” Tijdens zijn laatste bietencampagne, net voordat de 2600 uit dienst zou worden genomen, begaf de motor het. “De campagne moest door en er was zo snel geen vervangende truck”, herinnert Slenders senior zich. “Daarom heeft de dealer er toen in één nacht een ruilmotor in gezet. Fijn voor mijn zoon Roland, want de motor is nu eigenlijk zo goed als nieuw.”
Lange dagen
In de dagen van vóór de tachograaf waren erg lange dagen geen uitzondering. Frans Slenders vertelt hoe een willekeurige rit eruit zag: “’s Morgens om twee uur vertrekken om anderhalf uur verderop betonplaten te laden voor een project in Luxemburg. Dat laden duurde een paar uur, dus pas om vijf uur ’s morgens met 30 ton lading op pad, dwars door de Belgische Ardennen. Met mijn 230 pk – dat was toen overigens helemaal niet verkeerd - kwam de snelheid bij zware beklimmingen niet boven de 20 kilometer per uur, dus de heenrit duurde al snel een uur of zeven. ’s Middags aangekomen, kostte het lossen van de betonplaten ongeveer drie uur, waarna ik een paar kilometer verderop staal kon laden. De terugweg duurde weer een uur of zeven, dus rond middernacht was ik weer thuis, na een werkdag van een uur of 22.” >
Deken
Anno 2017 is het verhaal van Frans Slenders bijna niet meer voor te stellen. “Toch klaagde niemand”, vertelt hij. “En ik zeker niet, want mijn 2600 was voor die tijd ruim en comfortabel. Goed, het geluidsniveau in de cabine was fors, maar als ik een deken over de motortunnel legde, viel de herrie wel mee. En op het bed was het prima slapen, hoewel mijn kleren ‘s nachts wel eens vastvroren aan het stalen frame.”
Twee vingers
Het verhaal over de DAF 2600 van de heren Slenders, zou niet compleet zijn zonder een ritje. De geveerde stoel is verrassend comfortabel en ook qua binnenruimte valt het allemaal best mee. Goed, rechtop staan zoals in de XF Super Space Cab van vandaag de dag gaat niet, maar je kunt niet alles hebben. Roland Slenders start de motor, die met een prettige grom tot leven komt. Letterlijk met twee vingers aan het stuur draait hij de combinatie de weg op. De prestaties van de 2600 zijn ronduit levendig te noemen. Hij reageert direct op het gas en zit al snel op zijn topsnelheid van rond de 100 kilometer per uur (geen begrenzer!). “Dat is natuurlijk niet helemaal eerlijk, want ik heb weinig lading bij me”, zegt Slenders . “Maar in zijn tijd kon je met 230 pk aardig meekomen, zolang je maar niet de bergen in hoefde.” Uiteindelijk komen we weer aan bij de boerenschuur waar de combinatie gestald wordt. Voor de foto poseren vader en zoon samen voor de 2600. Beiden kijken trots en tevreden. “Vroeger zat ik als kind op de bijrijderstoel en mijn vader achter het stuur van deze auto”, besluit Slenders junior. “Nu is het andersom. Prachtig toch?” ■
Vader en zoon Slenders: trots en tevreden
Daar staat hij te glanzen in de zon: de imposante DAF 2600 van Roland Slenders, compleet met drie-assige DAF-aanhanger.Een late - uit 1970 - en eigenhandig gerestaureerd. En voor Slenders is het niet ‘zomaar’ een 2600, nee het is de truck waarop zijn vader Frans in de jaren zeventig zelf reed, in dienst van de toenmalige firma Jan Kuijken.
Lees ook de andere artikelen:
